aa.odt

Pomiary oscylatorem elektronicznym

WSTĘP

Budowa

Oscyloskop elektroniczny jest przyrządem służącym obserwacji sygnałów elektronicznych i pomiaru ich parametrów. Podstawowym podzespołem oscyloskopu jest lampa oscyloskopowa, wewnątrz  której znajduje się układ elektrod z żarzoną katodą, emitujący i skupiający elektrony w wiązkę. Elektrony, uderzając w ekran lampy pokryty materiałem luminescencyjnym, powodują powstanie punktu świetlnego. Między zespołem elektrod a ekranem lampy znajdują się dwie pary wzajemnie prostopadłych płytek odchylających X, Y, które uczestniczą w powstawaniu obrazu przebiegu badanego sygnału.

1.     

Zapoznanie się z rozkładem głównych regulatorów, przełączników i gniazd na płycie czołowej oscyloskopu. Odróżnienie bloków odchylania pionowego, poziomego i wyzwalania.

Płyta czołowa

oscyloskopu OS-9020

Elementy regulacyjne

oscyloskopu OS-9020

2.      Pomiar amplitudy i składowej stałej sygnałów sinusoidalnych.

Schemat połączenia generatora z oscyloskopem

Pomi

ary

a) dla f=1000Hz, amplitudzie  A=2V, odchyleniu poziomym 0,5 V/cm

U = 2 * 0,5 = 1 [ V ]

[ U ] = cm * (V/cm) = V

wartość między-szczytowa

U = 4 * 0.5 = 2 [ Vpp ]

b)f=1000 Hz, amplitudzie A=2V, odchyleniu poziomym 0,1 V

                            U = 2 * 0,1 = 0,2 [ V ]

                            [ U ] = cm * (V/cm) = V

                            wartość między-szczytowa

                            U = 4 * 0,1 = 0,4 [ Vpp ]

3.                  Pomiary okresu sygnałów sinusoidalnych o małej, średniej i dużej częstotliwości.

              Całe ćwiczenie miało trochę zmienioną formę. Otóż częstotliwość na generatorze ustawiał prowadzący zajęcia, a zadaniem studentów było obliczenie go za pomocą wykresu sygnału przedstawionego na ekranie oscylatora.

              Ze względu na ograniczenia czasowe jak i fakt, że jest to pierwsze nasze spotkanie z oscylatorem wykonano tylko jeden pomiar.

Wniosek: Na podstawie obserwacji można bardzo dokładnie wyznaczyć częstotliwość, wyniki są tym dokładniejsze im bardziej jest zaokrąglona częstotliwość na wejściu.

4.      Badanie trybów wyzwalania przy obserwacji sygnału sinusoidalnego.

Punkt ten nie został zrobiony ze względu na kończący się czas, jak i uwagi prowadzącego.

5.      Obserwacja niezależnych sygnałów sinusoidalnych.

Ćwiczenie polegało na podłączeniu dwóch generatorów do jednego oscyloskopu i zaobserwowanie co ukarze się dla różnych wielokrotności częstotliwości obu generatorów.

I tak, gdy na obu generatorach mieliśmy te same częstotliwości na ekranie oscyloskopu była widoczna obracająca się elipsa.

Natomiast gdy częstotliwości różniły się dwukrotnie powstało tzn. siodło

(do tego przykładu niestety nie posiadam zdjęć, postaram się za to narysować te wykresy)

Wnioski:

Podłączyliśmy do kanałów X oraz Y ten sam przebieg sinusoidalny z generatora. W zależności od zadanej częstotliwości sygnału, obserwowaliśmy na ekranie oscyloskopu krzywe Lissajous o kształcie od elipsy do pojedynczego odcinka.

W trakcie pomiaru częstotliwość zwiększaliśmy aż do osiągnięcia obrazu, który świadczył o zaniku przesunięcia fazowego. Dla każdego trybu pracy przez pewien zakres częstotliwości obraz był odcinkiem prostym, po czym ponownie zaczął się „rozdwajać”.

Oscylator może wyświetlać 2 sygnały jednocześnie, w wyniku czego na ekranie można uzyskać bardzo ciekawe efekty wizualne.

6.      Pomiar okresu sygnału prostokątnego.

7.      Pomiar stromości narastania i opadania impulsów.

Podobnie jak pkt 4 pkt 6 i 7 nie zostały wykonane z powodu braku czasu.